ကိုကိုႀကီးေၿပာတာ သူတို ့ရခဲ့တဲ့အခြင့္အေရးေတြဘဲ ၿဖစ္မွာပါ

Aungmyo Tun

ဒီေန ့ ရန္ကုန္က အာဇာနည္ေန ့နဲ ့ပက္သက္ၿပီး ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ၿဖစ္တဲ့ ကိုကိုႀကီးက ေရဒီယိုမီဒီယာတစ္ခုကို “ကၽြန္ေတာ္တို ့ အေနနဲ ့ အာဇာနည္ေန ့မွာ အရင္က ႀကားခဲ့ရသလို ပန္းေခြခ်ခြင့္မရ၊ ဓာတ္ပံုရိုက္ခြင့္မရွိ စသၿဖင့္ ေၿပာဆိုသံေတြႀကားခဲ့ရေပမယ့္ ဒီေန ့ေတာ့
အဲသလို မဟုတ္ဘဲ ပန္းေခြခ်ခြင့္ရခဲ့တယ္၊ ကင္မရာလည္း သံုးခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
အာဇာနည္ေန ့ဟာ ပိုၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာနဲ ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွိခဲ့တဲ့
အတြက္ ေက်နပ္မိပါတယ္” လို ့ မွတ္ခ်က္ေပး ေၿပာဆိုမႈကို နားေထာင္ရတဲ့အခါ
အံ့ႀသစိတ္ပ်က္သြားမိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ အာဇာနည္ကုန္းကို ေရာက္တဲ့အခါ တားၿမစ္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးေရးထားတဲ့
ဗီႏိုင္းစႀကီး ႏွစ္စကို သံဆူးႀကိဳးေတြ ကာရံထားတဲ့ေရွ ့မွာ ေထာင္ထားတာ
ေတြ ့ရလို ့ ပါလာတဲ့ ကင္မရာ၊ လက္ကိုင္ဖုံးနဲ ့ ပိတ္ဆံအိတ္တို ့ကို အၿပင္မွာ
ထားရစ္ခဲ့ပါတယ္ (အခုပံုေလးက မထားခင္ အၿပင္ဘက္မွာ ရိုက္ထားတဲ့ပံုပါ)။
အထဲ၀င္ေတာ့လည္း တစ္ကိုယ္လံုးကို ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းကိုင္ၿပီး ႏွစ္ႀကိမ္တိတိ
စစ္ေဆးခံရပါတယ္။ ဂါရ၀ၿပဳဖို ့ တန္းစီေစာင့္ေနတုန္း ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ
ဖုံးကင္မရာေလး တကိုင္ကိုင္လုပ္ၿပီး ဓာတ္ပံုလိုက္ရိုက္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို
ၿမင္လိုက္ရလို ့ ထူးဆန္းတာနဲ ့ယူခြင့္ရတယ္၊ ဟုတ္လား လို ့ စူးစမ္းႀကည့္ေတာ့
သူက စပ္ၿဖီးၿဖီး မ်က္ႏွာနဲ ့ “ဖြက္ ယူလာတာ” လို ့ ၿပန္ေၿဖပါတယ္။ သူမွ
မဟုတ္ပါဘူး၊ ဖံုးကင္မရာေလးေတြနဲ ့တဖ်ပ္ဖ်ပ္ မွတ္တမ္းတင္ေနႀကတဲ့
အၿခား သာမန္လူ သံုးေလးေယာက္ကိုလည္းေတြ ့ရပါတယ္။ သူတို ့ ဘယ္က
ဘယ္လို ရေအာင္သယ္လာခဲ့သလဲ မသိပါ။ အခ်ိဳ ့ဘာအဖြဲ ့ ညာအဖြဲ ့ နာမည္
ေတြနဲ ့ တူညီ၀တ္စံုေတြ၀တ္၊ ရင္ဘတ္တံဆိပ္ေတြတပ္၊ အာဇာနည္ (၉)ဦး
ပံုေတြပါတဲ့ ဗီႏိုင္စႀကီးေတြေထာင္လို ့ အုပ္စုလိုက္လာၿပီး ဂါရ၀ၿပဳႀကသူေတြ
လည္း ဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ခြင့္ရေနပါတယ္။ ရိုက္ခြင့္မရတဲ့သူမ်ားစြာအေနနဲ ့
သူတို ့ကိုႀကည့္ၿပိီး မုဒိတာ ထားရမလား၊ စိတ္ထဲ စႏိုးစေနာင့္ မေက်မခ်မ္း
ၿဖစ္ေနမလားဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာႀကည့္သင့္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ရိုးရိုးသာမန္ၿပည္သူေတြ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ ့တကြ က်ဆံုး
ေလၿပီးေသာ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားရဲ ့ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေအာင့္ေမ့
သတိတရစိတ္နဲ ့ တစ္ႏွစ္မွတစ္ႀကိမ္ သန္ ့သန္ ့ရွင္းရွင္း ဂါရ၀ၿပဳလိုသူေတြဟာ
သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္မ်ဥ္းကို နာခံၿပီး အေလးၿပဳရရင္ ေက်နပ္တယ္ ဆိုတဲ့
စိတ္ ႏွလံုးသြင္းၿပီး ဦးလာခိုက္ႀကတဲ့ ရဟန္းရွင္လူေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ
မိဘၿပည္သူေတြလည္း သူတို ့ခ်စ္ၿမတ္ႏိုး တန္ဘိုးထားတဲ့ ဒီေန ့ဒီရက္
အခမ္းအနားကို၊ အာဇာနည္ကုန္းအေဆာက္အဦႀကီး ေနာက္ခံထားၿပီး
အမွတ္တရ မွတ္တမ္းတင္ ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်င္ႀကတဲ့သူေတြခ်ည္းပါဘဲ။ မရွိမဲ့
ရွိမဲ့ထဲက ေခၽြတာစုေဆာင္းၿပီး ေစ်းသက္သာတဲ့ အာဇာနည္လြမ္းသူ ့ပန္းၿခင္း
ပန္းေခြေလးေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်ခ်င္မွာပါဘဲ။ သူတို ့ရဲ ့ပန္းေခြေလးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို ့အုတ္ဂူေရွ ့မွာ လြမ္းဆြတ္စြာခ်လို ့ အသင့္ပါလာတဲ့ ကင္မရာေလးနဲ ့
မွတ္တမ္းတင္ခ်င္ႀကမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္.. သာမန္ၿပည္သူေတြ လံုး၀လုပ္ခြင့္
မရခဲ့ႀကပါဘူး။ အခမ္းအနားက်င္းပေရးအဖြဲ ့က ဒီအခြင့္အေရးကို လံုး၀ပိတ္ပင္
တားၿမစ္ခဲ့ပါတယ္။ အာဇာနည္ကုန္းကို ေရာက္ခဲ့တဲ့ ရိုးရိုးသာမန္ၿပည္သူေတြရဲ ့
က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲက စိတ္မလြတ္လပ္တဲ့အသံကို တညီတညြတ္တည္း ႀကားရမွာ
ေသခ်ာပါတယ္။

ပန္းေခြခ်ခြင့္ရ အာဇာနည္မိသားစုေတြ၊ အစိုးရအဖြဲ ့အစည္းေတြ၊ မွတ္ပံုတင္
ကိုင္ထားတဲ့အရပ္ဖက္အဖြဲ ့အစည္းေတြနဲ ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို ကင္မရာနဲ ့
ဖံုး ကိုင္ဆိုင္သယ္ယူအသံုးၿပဳခြင့္ ေပးမေပးဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိရ
ေပမယ့္ အခ်ိဳ ့ အာဇာနည္မိသားစုေတြ ပါလာတဲ့ကင္မရာေလးေတြ ကိုယ္စီ
ထုတ္ၿပီး မွတ္တမ္းတင္ေနတာကို ရုပ္သံအစီအစဥ္မွာ ၿပသြားတာ ေတြ ့လိုက္
ရပါတယ္။ ၿပည္သူအတြက္၊ လူထုအတြက္ ေႀကြးေႀကာ္ၿပီး ႏိုင္ငံ့အက်ိဳးကို
ကိုယ္က်ိဳးစြန္ ့ သယ္ပိုးလိုက္မဟဲ့ ဆိုသူေတြအေနနဲ ့ သာမန္ၿပည္သူလူထု
မရရွိတဲ့၊ လုပ္ခြင့္မရတဲ့၊ တားၿမစ္ပိတ္ဆို ့ခံထားရတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို
ရရွိပိုင္ဆိုင္ေအာင္ ကိုယ္စားၿပဳ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲ၀င္ မေပးတဲ့အၿပင္
လူထုႀကီး မရရွိတဲ့ အေၿခခံရပိုင္ခြင့္ေတြကို သူတို ့ေတြက ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ ့
အခြင့္ထူးယူ ရယူခံစား စံစားေနၿပီဆိုရင္ ဒါဟာ ၿပည္သူကို ေစာ္ကားရာ
ေရာက္တဲ့အၿပင္ သူတို ့ႏိုင္ငံေရးႀကြးေႀကာ္သံကိုလည္း သစၥာမဲ့ရာ က်ပါတယ္။
အဆိုးဆံုးကေတာ့ “ငါ ရေနမွေတာ့၊ လြတ္လပ္ၿပီေပါ့ တရားၿပီေပါ့” လို ့
အင္မတန္ သိကၡာမဲ့စြာ အရွက္မဲ့မဲ့ ေဟာေၿပာ၀ါဒၿဖန္ ့ေနတာေတြဟာ
ဒီမိုကေရစီတိုင္းၿပည္တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ႀကီးေလးတဲ့ ဆူးေညွာင့္
ခလုတ္ကန္သင္းေတြဘဲ ၿဖစ္ပါေတာ့တယ္။