မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဆိုျပီး မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ျပင္းထန္ေနသူမ်ားအတြက္

Nay Zaw

ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သည္လိုဆိုထားပါသည္။ 'ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ကမၻာႀကီးကို အထက္ေအာက္ပိုင္း ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ပစၥည္းရႇိနဲ႔ ပစၥည္းမဲ့၊ ပညာတတ္နဲ႔ ပညာမဲ့ဆိုၿပီး ပိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဂ်ာမန္တို႔ ဂ်ပန္တို႔က်ေတာ့လည္း ကမၻာႀကီးကို ေဒါင္လိုက္ စိတ္ျမင္ေနၾကျပန္တယ္။ ဂ်ပန္၊ တ႐ုတ္၊ ျမန္မာ၊ ဂ်ာမန္၊ ျပင္သစ္၊ အဂၤလိပ္၊ အေမရိကန္အစရႇိသျဖင့္ ျမင္ေနၾကျပန္တယ္။ သည္လိုအထက္ေအာက္ပိုင္း ၾကည့္ျခင္းတို႔၊ စိတ္မႊာၾကည့္ျခင္းတို႔ဟာ လူတန္းစားစစ္ပြဲ၊ လူမ်ဳိးေရး စစ္ပြဲေတြဆီကို ဦးတည္ေပးလိမ့္မယ္။ လူကိုလူလို႔ပဲျမင္ထားမႇသာ ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳကို ျဖစ္ထြန္းေပလိမ့္မယ္' လို႔ ေရးထားျခင္းကို ဖတ္ခဲ့ရေပသည္။

သည္ခါမႇသာ စာေရးသူသည္ ၪာဏ္အလင္းပြင့္သြားေတာ့သည္။ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ားကို ျပတ္သားစြာ ထင္ျမင္မွဳ ေပးႏုိင္ေပေတာ့သည္။

စာဖတ္သူမ်ား သိရႇိၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သက္ရႇိထင္ရႇားရႇိစဥ္ တစ္ေနရာမႇာ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး အရာရႇိႀကီးတစ္ဦး (အမည္ကို ေမ့ေနပါသည္) ႏႇင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ စကားေျပာၾကစဥ္က ေျပာခဲ့ေသာ စကား-

အဂၤလိပ္က “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ခင္ဗ်ားက အဂၤလိပ္ကို ေတာ္ေတာ္မုန္းတယ္ေနာ္” ဗိုလ္ခ်ဳပ္က “ကြၽႏ္ုပ္ကအဂၤလိပ္ကို မမုန္းပါဘူး။ ဗမာျပည္ကို လာေရာက္ၿပီး ေသြးစုပ္ျခယ္လႇယ္ေနတဲ့ လုပ္ရပ္ကိုသာ မုန္းတာပါ။ အကယ္၍ ဗမာလူမ်ဳိး အခ်ဳိ႕က အဲသလို ေသြးစုပ္ျခယ္လႇယ္မွဳမ်ဳိးေတြ လုပ္ေနတာေတြ႔ရင္လည္း အဲဒီ ဗမာေတြကိုလည္း ေတာ္လႇန္ရမႇာပါပဲ။”

ျပတ္သားလႇပါသည္။ ရႇင္းလင္းပါသည္။ ခိုင္မာပါသည္။

သည္အခ်က္မ်ားကို ေထာက္႐ႈၾကည့္လ်င္ျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္သူျဖစ္ေစ၊ ဆရာ၀န္ျဖစ္ေစ၊ အျခားအသက္ေမြးမွဳႏွင့္ လုပ္ကိုင္ေနထိုင္သူျဖစ္ေစ၊ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ အဓိကထားရမည္လား၊ လူခ်စ္စိတ္ဓာတ္ အဓိကထားရမည္လား၊ ကြဲျပားေလာက္ၿပီဟု ယူဆမိပါသည္။

အမ်ဳိးဘာသာကို အေလးထားရမည္။ မႇန္ေပသည္။ မိမိလူမ်ဳိးတို႔၏ ဓေလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာႏႇင့္ ယဥ္ေက်းမွဳမ်ားကိုလည္း ထိန္းသိမ္းၾကရမည္။ မႇန္ေပသည္။ ျမတ္ႏုိးၾကရမည္။ တန္ဖိုးထားၾကရပါမည္။

ယေန႔အခါတြင္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဟု စကားလံုးသံုးရေတာ့မည့္ ကာလမဟုတ္ေတာ့ေခ်။ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓာတ္၊ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ ဟုသာ အသံက်ယ္က်ယ္ေျပာရမည့္ ကာလျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈကို ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းရမည့္ ကာလျဖစ္သည္။ မ်ဳိးခ်စ္၊ မ်ဳိးခ်စ္ဟု လူမ်ဳိးတုိင္းက ေအာ္ဟစ္ေနလွ်င္ တိုင္းျပည္ မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္။ ကမၻာႀကီးသည္လည္း မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ . . .

သို႔ရာတြင္ မိမိလူမ်ဳိးကသာ ျမတ္သည္။ မိမိဘာသာကသာ မႇန္ကန္သည္။ မိမိယဥ္ေက်းမွဳကသာ သိမ္ေမြ႔သည္ဟု တစ္မ်ဳိးတည္း မ်ဳိး၍ တစ္ယူသန္ေနလွ်င္မူ မ်က္ကန္းမ်ဳိးခ်စ္ ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ အျမင္က်ဥ္း ေနေပေတာ့မည္။

လူမ်ဳိးဆိုသည္မႇာ အဓိကမက်။ ဘာသာမႇာလည္း ယံုၾကည္ရာ ကိုးကြယ္ေပလိမ့္မည္။ သူ႔ယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္သူ၊ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ကိုယ္ သိမ္ေမြ႔ေနၾကေပလိမ့္မည္။ အျမင္က်ယ္က်ယ္ႏႇင့္ ျမင္ေပးတတ္ဖို႔ လိုပါမည္။ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမွဳ၊ ကိုယ့္ဓေလ့ ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြကို ျမတ္ႏုိးျခင္း၊ ထိန္းသိမ္းျခင္း ျပဳလုပ္ရမည္ မႇန္ေသာ္လည္း အျခားသူတို႔၏ ယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ ဓေလ့ထံုးစံေတြကိုလည္း မေစာ္ကားအပ္ေခ်။ အျပန္အလႇန္ ေလးစားၾကရေပလိမ့္မည္။

ဗုဒၶက သကၠာယအယူေဖ်ာက္ရန္၊ အတၲကို ပယ္၍ အနတၲကို ႐ႈျမင္ရန္ ျမြက္ၾကားခဲ့ေပသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏဲႊ႐ုန္းကန္ေနစဥ္ ကာလကပင္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္၊ ၎ေနာက္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ဟုသာ အမည္ေပးခဲ့သည္။ မ်ဳိးခ်စ္တပ္မေတာ္ဟု အမည္မေပးခဲ့ေခ်။

တ႐ုတ္ျပည္မႇ ေမာ္စီတုန္းသည္လည္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ဟုသာ အမည္ေပးခဲ့သည္။ မ်ဳိးခ်စ္တပ္မေတာ္ဟု အမည္မေပးခဲ့ေခ်။

ယေန႔အခါတြင္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဟု စကားလံုးသံုးရေတာ့မည့္ ကာလမဟုတ္ေတာ့ေခ်။ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္၊ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ ဟုသာ အသံက်ယ္က်ယ္ ေျပာရမည့္ ကာလျဖစ္သည္။

အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမွဳကို ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းရမည့္ကာလ ျဖစ္သည္။ မ်ဳိးခ်စ္၊ မ်ဳိးခ်စ္ဟု လူမ်ဳိးတုိင္းက ေအာ္ဟစ္ေနလွ်င္ တိုင္းျပည္ မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္။ ကမၻာႀကီးသည္လည္း မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္။

လူအားလံုးကို လူလို႔သာ တန္ဖိုးထားၾကရမည္။ Globalization ျဖစ္တည္ေနေသာကာလတြင္ လူသားအားလံုးကို တန္ဖိုးထား႐ံုသာမက အျခားေသာ သက္ရႇိမ်ားႏႇင့္ သက္မဲ့ၾသကာသ ေလာကႀကီးကိုပင္ တန္ဖိုးထား ထိန္းသိမ္းၾကရေပလိမ့္မည္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္သည္ သာမညေနရာတြင္ ထား၍ လူခ်စ္စိတ္ဓာတ္ကို အဓိကအေနျဖင့္ ေမြးျမဴၾကရေပလိမ့္မည္။

အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမွဳ၊ အမ်ဳိးသားေရးအျမင္ႏႇင့္ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္မ်ား ရႇင္သန္ၾကရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း လူခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ကိုျဖင့္ ႏႇလံုးသားတြင္ ကိန္းေအာင္းၾကမႇသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမၻာႀကီး ျဖစ္ထြန္းေပလိမ့္မည္။