သမၼတၾကီးကိုယ္တုိင္ သာမန္ အရပ္သားတစ္ေယာက္လို

Zaw Lwin Win

မေန႔က ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ေျမနီကုန္းရွိ ကုလားတစ္ေယာက္လွ်င္ မိန္းမ ေလးေယာက္ယူႏုိင္ေရး၊ အဆိုပါ မိန္းမ ေလးေယာက္မွ စိတ္ၾကိဳက္ ေမြးခ်င္သေလာက္ ကေလးေမြးႏုိင္ေရးအတြက္ စား၀တ္ေနေရး ကူညီေပးေနေသာ ဒုကၡသည္မ်ား မဟာမင္းၾကီးရံုး (UNHCR) ေ၇ွ႕တြင္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံ အစုိး၏ သမၼတၾကီး ဦးတိန္းရွိန္ ကို ခ်စ္လွစြာေသာ ျပည္သူအခ်ိဳ႕က ၅ ရက္ ၾကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းရမည့္အစား ၂၄ နာရီေနာက္က်ျပီး ၄ ရက္သာ ၾကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာ

င္းျပီး ခြင့္ျပဳျပဳ မျပဳျပဳ ေထာက္ခံေၾကာင္း သြားေရာက္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။

"ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံ သမၼတၾကီး၏ သေဘာထား ႏွင့္ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေထာက္ခံပါသည္" ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားကိုင္ေဆာင္လွ်က္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကရာ ငါးမိနစ္ အၾကာတြင္ စမ္းေခ်ာင္း ရဲစခန္းမွ ရဲအရာရွိမ်ား ေရာက္ရွိလာျပီး တားဆီးခဲ့ကာ ဆႏၵျပ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို စမ္းေခ်ာင္း ရဲစခန္းသို႔ ေခၚသြားခဲ့သည္။

ရဲစခန္းတြင္ တရားမ၀င္ ဆႏၵထုတ္ေဖၚမႈျဖင့္ အမႈဖြင့္ထားျပီး အာမခံေပးႏုိင္သူရွိသူမ်ားကို ျပန္လည္ လႊတ္ေပးလိုက္ျပီး အာမခံေပးမည့္သူ ရွာမရေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုမူ ဆက္လက္ ဖမ္းဆီးထားခဲ့သည္။

ထုိသုိ႔ေသာ အေျခအေနမ်ားကို ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတရံုး ညြန္မွဴး ခ်ဴးေခ်ာ္ က FB ေပၚမွတဆင့္ သိရွိသြားျပီး ဦးတိန္းရွိန္သို တင္ျပခဲ့သည္။ သမၼအၾကံေပး ဦးတိုတိုရိုင္ ကလည္း "Clean Government, Good Government ကို ေဖၚေဆာင္ေနတဲ့ သမၼတၾကီး တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ သမၼၾကီးကို ေထာက္ခံသူမ်ားကို သမၼတၾကီးကိုယ္တုိင္ သာမန္ အရပ္သားတစ္ေယာက္လို ၀တ္စားျပီး လုပ္ထံုးလုပ္ငန္းအတိုင္း စာရြက္စာတမ္းအ ျပည့္အစံုယူကာ အာမခံေပးသင့္တယ္" ဟု အၾကံေပးခဲ့သည္။

သမၼတၾကီးကလည္း "ဟုတ္တယ္၊ ငါ့ကို ခ်စ္လို႔ ငါ့ကို ေထာက္ခံသူေတြကို ငါကိုယ္တုိင္ အာမခံေပးမယ္။ သမၼတ တစ္ေယာက္လို မဟုတ္ဘဲ သာမန္အရပ္သားလို လုပ္မယ္။" ဟုဆိုကာ ေခါင္းေပါင္းခၽြတ္လွ်က္ အာမခံေပးရန္ လိုအပ္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား လုိက္လံစုေဆာင္းေရး ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။

ပထမဦးဆံုး အေနျဖင့္ ရပ္ကြက္ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴးရံုးသို႔ သြားျပီး စဗၺဴသီရိရပ္ကြက္တြင္ ေနထုိင္ေၾကာင္း ေထာက္ခံစာ သြားယူခဲ့ရာ ရပ္ကြက္ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴးက ဆယ္အိမ္ေခါင္းဆီ အရင္သြားပါ။ သူက ေထာက္ခံျပီးမွ သူ႔စာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ လာခဲ့ပါဟု ေျပာၾကားခဲ့သျဖင့္ ဆယ္အိမ္ေခါင္း ကိုသံေခ်ာင္းကို လုိက္ရွာခဲ့ရာ ဘီအီးဆုိင္အတြင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ျပီး ဘီအီးတစ္ပိုင္းဖိုးေပးျပီးမွ လက္ျဖင့္ ေရးထားေသာ စကၠဴစုတ္ေလး တစ္ရြက္ ရရွိခဲ့သည္။

ထိုစာရြက္ကို ယူျပီး ဦးတိန္းရွိန္မွာ တက္ၾကြစြာျဖင့္ ေက်း၇ြာ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴးထံ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ေက်းရြာအုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴးထံ ေ၇ာက္ေသာအခါ အခုအခ်ိန္က ရံုးဖြင့္ခ်ိန္ မဟုတ္ဘူး။ ရံုးက ညေန ၆ နာရီမွ စဖြင့္တာ ညေနမွ လာခဲ့ဟု ဆီးေဟာက္ျခင္း ခံလုိက္ရျပန္သည္။ ဦးတိန္းရွိန္ကလည္း "အာမခံေပးရမယ့္ ကိစၥမို႔ ညေနဆိုရင္ ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အခုခ်က္ျခင္း သြားမွ ရဲစခန္းက လုပ္ေပးမွာပါ။ ကူညီပါဗ်ာ။" ဟု ေတာင္းပန္ တိုးလွ််ိဳးလွ်က္ ပ်ံၾကားေရး ၀ံၾကီး ဦးေတာ္စမ္း ပံုစံျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ား ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ က်ျပခဲ့ရာ၊ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴးက ျပာျပာသလဲျဖင့္ "ေဟ့ ဒါ မသာအိမ္ မဟုတ္ဘူး။ မင္းငိုမယ္ဆုိ သြား ဟိုေ၇ွ႕က ကုကၠိဳလ္ပင္ေအာက္ သြားငုိ" ဟုေအာ္ျပန္ျပီး" ဘယ္လိုလူေတြလည္း မသိဘူး။ ဥစၥာရင္လို ဥစၥာရင္ခဲ ဆုိတာကိုေတာင္ နားမလည္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီႏုိင္ငံ ဆင္းရဲေနတာ" ဟု မၾကားတစ္ၾကားေျပာေလသည္။

ထုိစကားကို ခ်က္ျခင္း သေဘာေပါက္သြားေသာ ဦးတိန္းရွိန္က အိတ္ထဲတြင္ ပါလာေသာ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ မျပင္မွာ မသံုးရေသးေသာ ေငြက်ပ္ တစ္ေထာင္တန္ အသစ္ငါးရြက္ကို ထုတ္ျပီး "ဆရာတို႔ လက္ဘက္ရည္ဖိုးပါ" ဟုေျပာျပီး ေၾကာက္ေၾကာက္ လန္႔လန္႔ ပံုစံျဖင့္ ေပးေလရာ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴး၏ စာေရးျဖစ္သူက "ေဟ့ ဒါက ဒီမိုကေရစီစနစ္ကြ။ အခုလိုေပးလို႔မ၇ဘူး။ သြား A4 စာ၇ြက္ထဲ ညွပ္ျပီးေပး။ ျပီးေတာ့ A4 စာရြက္ေလး ၂ ထုတ္ေလာက္၀ယ္လာ။" ေတာ္ၾကာ ဂ်ာနယ္ထဲ ပါေနမယ္ ဟု ေျပာေလသည္။

ဦးတိန္းရွိန္လည္း ခ်က္ျခင္းပင္ လမ္းထိပ္ရွိ စာေရးကိရိယာဆုိင္သို႔ေျပး A4 ႏွစ္ထုတ္ ႏွင့္ စာ၇ြက္တစ္ရြက္ကို၀ယ္ အဆုိပါ စာရြက္အတြင္း ငါးေထာင္တန္အသစ္ ငါးရြက္ကိုညွပ္လွ်က္ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴးရံုးသို႔ ျပန္သြားျပီး စာေ၇းကို ေပးအပ္ေလသည္။

စာေရးက ခ်က္ျခင္းပင္ ဆယ္အိမ္ေခါင္းေပးလိုက္ေသာ စကၠဴစုတ္ေလးကို ေတာင္းယူျပီး "ရပ္ကြက္တြင္း ေနထိုင္ေၾကာင္း" ေထာက္ခံစာ ထုတ္ေပးလုိက္ေလသည္။

အဆိုပါ စာရြက္ေလးကို အသက္ ၆၇ ႏွစ္အရြယ္ရွိ ဦးတိန္းရွိန္က တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖင့္ ယူလွ်က္ ရဲစခန္း ေထာက္ခံစာ ယူရန္ ဆိုကၠားေလးျဖင့္ ထြက္ခဲ့သည္။

ရဲစခန္းအ၀တြင္ "ကူညီပါရေစ။ (May I Help You.)" ဟု ေရးထားေသာ စာတမ္းကို ၾကည့္ တစ္ခ်က္ျပံဳးျပီး ဆိုကၠားေပၚမွ ဆင္းခ့ဲသည္။

ရဲစခန္းအတြင္း ၀င္လုိက္သည္ႏွင့္ "ဟုတ္ကဲ့.. ကၽြန္ေတာ္ ဘာမ်ား ကူညီေပးရပါ့မလဲ" ဟု တာ၀န္မွဴး က ေမးျမန္းခဲ့ရာ ဦးတိန္းရွိန္က "ရဲစခန္းမွာ အာမခံေပးဖို႔အတြက္ ေထာက္ခံစာ လာယူတာပါ" ဟုေျပာေသာအခါ ဒါဆုိ ေနာက္က နယ္ထိန္းရံုးခန္းသို႔ သြားပါ ဟု လမ္းညြန္လိုက္သျဖင့္ စခန္းေနာက္ အနိမ့္ပိုင္းေလးတြင္ သစ္သားစုတ္မ်ားျဖင့္ အခန္းဖြဲ႕ထားေသာ နယ္ထိန္းရံုးခန္းသို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့သည္။

ရံုးခန္းအတြင္း ၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ စြပ္က်ယ္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကို ၀တ္ဆင္ထားေသာ ခပ္၀၀ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက စာေရးေနရင္း စာၾကည့္မ်က္မွန္ေပၚမွ ေက်ာ္ၾကည့္လွ်က္ ဘာကိစၥလဲ..ဟု ခပ္မာမာ ေမးလုိက္သည္။

ဦးတိန္းရွိန္က အာမခံေပးရမွာမို႔ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းေၾကာင္း ေထာက္ခံစာ လာယူတာပါ ဟုေျပာေလေသာအခါ အဆုိပါ ဂါတ္စာေရးက ခဏေလး ထုိင္ပါဟု ေျပာျပီး စာဆက္ေရးေနေလသည္။

ဦးတိန္းရွိန္လည္း သူေရးေနေသာ စာကို ျပီးသည့္တုိင္ ေစာင့္ရမည္ဟု နားလည္သည့္ အားေလွ်ာ္စြာ ဆက္လက္ေစာင့္ဆုိင္းေနသည္။

အဆုိပါ ဂါတ္စာေရးက ဦးတိန္းရွိန္ကို ထုိင္ခုိင္းထားျပီးေနာက္ ဦးတိန္းရွိန္ ရွိေနသည္ဟုပင္ မထင္ပံုႏွင့္ စာတစ္ေစာင္ျပီး တစ္ေစာင္ေရးလုိက္၊ ထသြားလိုက္ ေရေသာက္လိုက္ ပုဆိုးစ ေျမွာက္လိုက္၊ အီးေပါက္လိုက္ လုပ္ေနျပီး အခ်ိန္ တစ္နာရီခြဲေက်ာ္ ကုန္ဆံုးေစခဲ့သည္။

ဦးတိန္းရွိန္ကလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ မည္သို႔မွ် မေျပာရဲဘဲ ဆက္လက္ေစာင့္ေနခဲ့ျပီး အခ်ိန္ ၂ နာရီ မျပည့္တစ္ျပည့္တြင္မူ ဂါတ္စာေရးက လူတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚျပီး "ဒီမွာကြာ ေထာက္ခံစာ တစ္ေစာင္ေရးေပးလုိက္ပါ" ဟု ခိုင္းေလသည္။

အဆုိပါ ပိန္ပိန္ပါးပါး လူငယ္ေလးက ဦးတိန္းရွိန္ထံမွ ရပ္ကြက္ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴး ေပးလုိက္ေသာ ေထာက္ခံစာ ေတာင္းယူလွ်က္ ေထာက္ခံစာ တစ္ေစာင္ထပ္ ေရးသားျပီးေနာက္ ဂါတ္စာေရးကိုလက္မွတ္ထိုးေပးရန္ ေပးေလသည္။

ဂါတ္စာေရးက ေထာက္ခံစာကို လက္မွတ္ထိုးျပီး " VIP ခရီးစဥ္ ေကၽြးေမြးစရိတ္အတြက္ အလွဴေငြ ထည့္သြားပါ" ဟု ေျပာျပီး ေထာက္ခံစာကို ဦးတိန္းရွိန္ထံ ေပးေလသည္။ ဦးတိန္းရွိန္ကလည္း "VIP ခရီးစဥ္ အတြက္ ဘယ္ေလာက္ လွဴရမွာလဲ" ဟုေမးရာ အနည္းဆံုး ငါးေထာင္ေလာက္ လွဴၾကတယ္။ ဟု ဂတ္စာေရးက ဦးတိန္းရွိန္ မ်က္လံုးကို စိုက္ၾကည့္ျပီး ေျပာေလသည္။

ဦးတိန္းရွိန္ကလည္း အဆုိပါ ဂတ္စာေရးကို မသံုးရေသးေသာ တစ္ေထာင္တန္ ငါးရြက္ ထုတ္ျပီး ေပးရာ "လက္ဘက္ရည္ဖိုးေလးေရာ မေပးခ်င္ဘူးလား" ဟူသည့္ ဂါတ္စာေ၇း ေနာက္လိုက္၏ စကားအရ ေနာက္ထပ္ သံုးေထာင္ စုစုေပါင္း ရွစ္ေထာင္ေပးျပီး ရဲစခန္းအတြင္းမွ May I Help You. စာတမ္းကို ေၾကာခိုင္းျပီး ထြက္လာခဲ့သည္။

ရပ္ကြက္ ေထာက္ခံစာ ႏွင့္ ရဲစခန္းေထာက္ခံစာ ရရွိျပီးေသာ ဦးတိန္းရွိန္က သူ၏ ၇ံုးသို႔ ဖုန္းဆက္ျပီး ငါစမ္းေခ်ာင္းစခန္းကို အျမန္ဆံုးသြားဖို႔ ပုဇင္း စီစဥ္ေပးပါဟုေျပာဆုိလုိက္ရာ ခ်က္ျခင္းပင္ ရန္ကုန္သို႔ ဦးတိန္းရွိန္ေရာက္ရွိခဲ့ျပီး ေလဆိပ္တြင္ ကားငွါးရန္ ေစာင့္ဆုိင္းေနသည္။

AA**** နံပါတ္တပ္ ကားမ်ား ေကာင္းလြန္းသျဖင့္ ငါးစီးရရင္ ေကာင္းမယ္ဟု ေတြးျပီး AA**** အမွတ္ကား မွန္သမွ် တားခဲ့ရာ မည္သည့္ ကားမွ မရပ္ဘဲ ရပ္လာေသာ ကားတစ္စီးကလည္း ငါက တကၠစီသမားရုပ္ေပါက္လို႔လားကြ။ မွတ္ထား ငါက ဗုိလ္မွဴးၾကီး ဟုေျပာျပီး AA**** ကားကို ဆက္ေမာင္းသြားခဲ့ရာ သာမန္ျပည္သူ တစ္ဦးအေနျဖင့္ လာခဲ့ေသာ ဦးတိန္းရိွန္မွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ထုတ္ SE ဆလြန္းစုတ္ေလးျဖင့္ စမ္းေခ်ာင္းအေရာက္ ေျခာက္ေထာင္က်ပ္ ေပးျပီး ငွါးစီးလာခဲ့သည္။


စမ္းေခ်ာင္းရဲစခန္းေ၇ွ႕ေရာက္ေသာအခါ သတင္းေထာက္အခ်ိဳ႕က ဟုိစုစု ဒီစုစုျဖင့္ အတြင္းသို႔ ဓါတ္ပံုမ်ား လွမ္းရိုက္ေနၾကျပီး အေပါက္၀တြင္ ၾကည္ဆံ မရွိေသာ ေသနတ္တစ္လက္ကို ကိုင္ထားေသာ ရဲသားတစ္ေယာက္ ေစာင့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။

အဆုိပါ ရဲသားက အေပါက္၀ ၀င္လာေသာ ဦးတိန္းရွိန္ကို "ဘာကိစၥ လာတာလဲ" ဟု အသံခပ္မာမာျဖင့္ ေမးရာ ဦးတိန္းရွိန္က "အာမခံေပးရန္ လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း" ေျပာျပီး ယခင္ရံုးႏွစ္ရံုးတြင္ ေထာက္ခံစာ ယူခဲ့သည့္ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်လွ်က္ အေစာင့္ရဲသားအနား နီးသည္ထက္ နီးနီးကပ္ကပ္ တိုးသြားျပီး မီဒီယာသမားမ်ား မျမင္ေအာင္ ေဘာင္းဘီအိတ္အတြင္း ေငြတစ္ေထာင္တန္တစ္ရြက္ ထိုးထည့္ေပးလိုက္သည္။

အဆုိပါ ရဲသားေလးက တံခါးဖြင့္ေပးလုိက္ေသာအခါ အထဲတြင္ သူ႔အား ေထာက္ခံသည့္ လူငယ္မ်ား ခံုတန္းေပၚတြင္ ထုိင္ျပီး အာမခံေပးမည့္သူကို ေစာင့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။

သူက မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပျပီး စခန္းမွဴးထံ ၀င္သြားခဲ့သည္။ စခန္းမွဴးကိုလည္း အာမခံေပးရန္ လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရ၀တ ေထာက္ခံစာ ႏွင့္ ရဲစခန္းေထာက္ခံစာလည္း ပါလာပါေၾကာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

စခန္းမွဴးက ခင္ဗ်ားမွာ ဘာေတြပိုင္ဆုိင္တယ္ ဆုိတဲ့ အေထာက္အထား ပါလာသလား ဟုေမးျမန္းခဲ့ရာ အဆိုပါ စာရြက္စာတမ္းမ်ား ယူေဆာင္လာရမွန္း မသိေသာေၾကာင့္ မပါလာေသာ ဦးတိန္းရွိန္က ျပာျပာသလဲ ေခါင္းရမ္းျပခဲ့ရာ "ဒါဆို မျဖစ္ႏုိင္ဘူး" ဟု စခန္းမွဴးက ျပန္ေျပာေလသည္။

အၾကံအိုက္သြားေသာ ဦးတိန္းရွိန္က ခ်က္ျခင္း သတိရျပီး စခန္းမွဴးၾကီးရယ္ "လုပ္ပါ စခန္းမွဴးၾကီးရယ္ ဒီကေလးေတြ က ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္ထားတဲ့ သူေတြလည္း မဟုတ္ဘူး။ သမၼတၾကီးကို ေထာက္ခံတဲ့သူေတြေလ" ဟုေျပာခဲ့ရာ "မရဘူး။ ဥပေဒ က ဥပေဒဘဲ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအတိုင္း လုပ္ရမွာဘဲ။" ဟုျပန္ေျပာေလသည္။

ခဏၾကာလွ်င္ လူတစ္ေယာက္က ဦးတိန္းရွိန္ကို လက္ကုတ္ျပီး လာေခၚေလေသာအခါ ဦးတိန္းရွိန္လည္း အဆုိပါ လူေနာက္ လိုက္သြားျပီး စခန္းအေနာက္ ေခ်ာင္ထဲတြင္ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား စကားေျပာၾကည့္ရာ အဆုိပါ ပုဂၢိဳလ္က "ကၽြန္ေတာ္က အမႈပြဲစားပါ။ အခုကိစၥ အာမခံရေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ တစ္သိန္းခြဲ က်မယ္" ဟုေျပာေလသည္။

ဦးတိန္းရွိန္ကလည္း သူ႔တြင္ ေငြက်ပ္ တစ္သိန္းခြဲ မပါေၾကာင္း ေငြ ရွစ္ေသာင္းသာ ပါေၾကာင္း ရေအာင္လုပ္ေပးပါ အဲ့ဒီ ရွစ္ေသာင္းေပးပါမည့္အေၾကာင္း ေတာင္းပန္ ခယေလသည္။

ခဏေလးေနာ္ ဟုဆုိကာ အဆိုပါ ပုဂၢိဳလ္က စခန္းမွဴးရံုးခန္းအတြင္း ၀င္သြားျပီး ၂ မိနစ္အၾကာ ျပန္ထြက္လာျပီး "မရဘူးဗ်။ ျမိဳ႕နယ္မွဴးက ငါးေသာင္း၊ စခန္းမွဴးက ေလးေသာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္က ႏွစ္ေသာင္း ယူမွျဖစ္မယ္။" ဟု ေျပာဆိုေသာအခါ ဦးတိန္းရွိန္က "ဒါဆုိငါ့မွာ ပါလာတဲ့ေငြ ရွစ္ေသာင္းနဲ႔ ငါ့နာရီေလး ယူထား ေနာက္ေန႔ ငါျပန္လာေ၇ြးမယ္" ဟုေျပာဆုိေသာအခါ အဆုိပါ ပုဂၢိဳလ္က "ခဏေစာင့္" ဟုေျပာျပီး ဦးတိန္းရွိန္ထံမွ ေထာက္ခံစာမ်ား ယူသြားျပီး စခန္းမွဴး ရံုးခန္းသို႔ ၀င္သြားေလသည္။

ေနာက္ထပ္ ၂ မိနစ္ ၾကာေသာအခါ ဦးတိန္းရွိန္ အား လက္မွတ္အခ်ိဳ႕ ထိုးခိုင္းျပီး ပိုက္ဆံ ရွစ္ေသာင္း နာရီတစ္လံုးေတာင္းယူျပီးေနာက္ ဆႏၵျပ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ျပန္ေခၚသြားႏုိင္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း အမႈရံုးခ်ိန္းရက္မ်ားတြင္ မျဖစ္မေန ျပန္ေခၚလာရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထြက္ေျပးပါက ဦးတိန္းရွိန္က ေထာင္က်မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာေလသည္။

ဦးတိန္းရွိန္လည္း သူ႔ကို ေထာက္ခံဆႏၵျပေသာ လူငယ္မ်ားကို ေခၚကာ သူတည္းခိုမည့္ မရမ္းကုန္းျမိဳ႕နယ္ ကုန္းျမင့္သာ သို႔ တကၠစီကားစုတ္ေလးျဖင့္ ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။

လမ္းတြင္ သူ႕ေခါင္းထဲ ၀င္လာသည္က " Clean Government! Good Government! " ဟူသည့္ စကားစုမ်ားသာ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။..

(အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို အေျခခံျပီး ေရးခ်င္သလို စိတ္ထဲေပၚလာသည့္ အတိုင္း ေရးခ်လိုက္မိျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။)